امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) امام زنده، حاضر و ناظر و منتظر امر الهی است که خداوند وعده داده تا بوسیله او نهایت سعادت و شادکامی را برای همه بشریّت به ارمغان آورد. پس از استقرار حکومت این امام هُمام، بیشترین معرفت، عبادت، عشق، مهربانی، برکت و لذت از زندگی دنیا و آخرت برای بشریّت فرآهم می­شود، آن­ گونه که هرگز نبوده است. آری مهدی موعود، عصاره همه انبیاست و تقدیر الهی بر این قرار یافته که بدست این کوکب دری، همه اهداف انبیاء به بهترین صورت ممکن در زمین محقق شود. او زمین را نه فقط از عدل بلکه از عشق می­آکند.ما شیعیان و همه مستضعفان عالم و بلکه همه بشریت آگاهانه یا ناگاهانه منتظر و مضطر  این منجی بزرگ و این موعود عظیم هستیم.

انتظارقاعد و انتظار قائم چیست؟

ما همه خود را منتظر امام  زمان علیه السلام می­دانیم. اما آیا تاکنون با خود فکر کرده­ایم که منتظر امام زمان بودن چه معنا و لوازمی دارد؟ گاهی منتظر امام زمان بودن ما حتی از ساده ترین کارهای روزمره­مان نیز کم تاثیرتر و بی اهمیت­تر است! گاهی به اهمیت آن علم داریم و می­گوییم منتظر امام زمان هستیم اما به گمان اینکه آن امام فعلا در پرده غیبت هستند و اراده الهی به این تعلّق گرفته که امام غایب باشند، ما باید در زمان غیبت سرمان گرم کار خودمان باشد تا هر وقت خدا صلاح دانست خودش ولیّش را بفرستد و جهان را پر از عدل و داد کند!

همه­ی این قسم منتظر بودن­ها، همان "انتظار قاعد و نشسته و من درآوردی" است. گویی این منتظران در جایی ثبت نام کرده اند "که منتظر امام خود هستند" ودیگر هیچ کاری با آن ندارند و دلشان به همین معنا خوش است!! براستی چه کسی در شؤون­ دنیایی­اش چنین عمل می­کند که در طلب مالی یا جاهی کوششی در حد "هیچ" اقدام کند؟!

حقیقت انتظار امّا از نظر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام این نیست. امام زمان کسی است که همه امامان و اولیای الهی، همه شیعیان را به انتظار و رفع و دفع موانع ظهور این امام همام و منجی بشریت دعوت کرده­اند. به این معنا که همه شؤون زندگی انسان در جهت معرفت و درک وجود نازینین امام باشد و تلاش مجدانه شیعیان در جهت تحصیل ظهور باشد.(این یعنی قیام مجدانه به این امر)آری ظهور امری اکتسابی و تحصیلی است و ما با نوع عملکردمان، با دعا و فهم اضطرارمان به وجود عدالت گستر امام مهدی و آمادگی برای اینکه همراه عیسای نبی و خضر پیامبر و همه کسانی که با ظهور او قیام و رجعت می­کنندباشیم،باید امر ظهور را تحصیل کنیم. ظهوری که در کار عدالت گستری و ساختن مدینه فاضله­ای که فقط و فقط در زیر شعاع هدایت امام قائم ممکن می­شود، باشیم. انتظار قائم یعنی بدانیم که ظهور امام زمان اگر چه در مشیت الهی می­گذرد، اما مانند کسب توفیق و رزق و امر قضا و قدر الهی، شناور و منعطف و وابسته به عملکر ماست و با دعا و اصلاح نفس و ایجاد سنخیت ظاهری و باطنی با سیره­ی اهل بیت و شناخت امام که ضامن نجات از مرگ جاهلیّت است و اجتماع قلوب بر امر امام و  امتی یک دل و یک زبان در رکاب ولی فقیه که نایب عام آن امام مهربان و دلسوز است از سویدای دل بخواهیم که آن منجی بشریت ظهور کند.نه با زبان بلکه با تمام وجود. نه فرد فرد و از هم گسسته، بلکه با قلب­هایی آکنده از عشق و معرفت به او، قلب­هایی که در پرتو محبت به او از ما و منی رها شده و در وجود دل­انگیز او ذوب شده­اند... ای برادران و خواهران ایمانی آیا ما براستی منتظر امام زمان­مان هستیم؟؟  

انتظار قائم و فلسفه غیبت

از مجموع روایات واخبار موثّق این­گونه بدست می­آید که چیزی جز گناه، غفلت و کفران نعمت ولایت، چیزی باعث غیبت و محرومیّت امّت اسلام و بلکه بشریّت از امام و منجی­شان نیست.

امام مهدی بنا نیست که بیایند و مانند سایر ائمه بی یار و غریب کشته شوند.قرار نیست یاران بی­وفایی داشته باشند که ایشان را در کوران سختی­ها تنها بگذارند.قرار نیست  ایشان به ایجاد حوزه­ی درسی کوچک و بضرورت زمانه به ماموریتی منطقه­ای بسنده کنند. بلکه ماموریت امام مهدی بسط عدالت و اخلاق و انسانیت و خداپرستی و فرآوری انسان­های کامل و شکوفاندن استعدادهای بی نهایت تمام آدمیان در تمام نقاط زمین خداست.

اینک ای برادر و خواهر محب امام زمان! نگاه کن چه باغ­هایی از انسان­های شکوفنده و متعالی که آباد نشد و چه بسیار کودکان ،بدور از انوار انسان ساز امام مهدی زاده شدند و پیر شدند و از جهان رخت بربستند و از شراب طهور سرمست معرفت خدای متعال نچشیدند و با مراقبه و تزکیه نفس به درک لایه های عمیق قرآن و تحقق مراتب بلند توحید و ایمان و معرفت به مقام عبودیت نایل نشدند... دریغ که ما نیز از این کنگره ی خجسته، محروم و خسته،نفس زنان، تماشاچی یا راوی بریده نفسی بیش نیستیم...

مقامات و منازل سالکین الی الله تحت دولت کریمه امام زمان پیشکش. چقدر انسان در زیر لگدهای خودخواهی زورمندان و زرپرستان تاریخ له شد؟؟ به جنگهای بزرگ همین پانصد سال اخیر نیم نگاهی بیاندازیم.چند نفر انسان به جای انسان شدن، عشق ورزیدن، عارف شدن و محسن وصالح شدن؛ یا ظالم شدند و خون دیگران را مکیدند یا مظلوم شدندو خونشان مکیده شد...از روزنه ی غیبت وقتی مساله را وارسی می­کینم ظالم و مظلوم هر دو محروم و بیچاره­اند...آری ما اقیانوسی را گم کرده­ایم...و براستی می­شود کس یا کسانی اقیانوس را گم کنند! مگر اینکه خود گم شده باشند...

فارغ از رازهایی که شاید ندانیم، اما در یک کلام،  اما امام مهدی در میان ما نیستند و دست مهربانشان بر سر بشریت یتیم کشیده نمی­شود و دولت کریمه عدالت و عشق گسترش برپا نشده است، چون ما او را از صمیم دل طلب نکرده­ایم. اضطرار خود را به ایشان حس نکرده­ایم. به شنیدن اخبار خوب و بد روزگار خو کرده ایم و به تهیه اسباب زندگی و مراقبت از این که مبادا عیشمان نقض شود سرگرم شده­ایم! اما دریغ و دریغ که این چه عیش و معیشت غبار آلود و غصه اندودی است!؟ اینکه نهایت عیش و زندگی سرشار یعنی مهدی فاطمه(سلام الله علیهم) را فراموش کرده­ایم. فرزندی که پدر دلسوز خود را فراموش کند و سرگرم چشیدن لواشک لذت­های کوتاه شود، مستحق قصر معرفت و مقام عبودیت که نیست، محکوم به محرومیت از امام خود هم هست. مگر اینکه خدا رحم کند و بیداری دهد و ما را به خود آورد...

علت غیبت و مانع ظهور، غفلت ما و فسردگی چشمه عشق و معرفت ما و سرگرمی ما به روزمرگی­هایی گناه آلود است و علت ظهور، طلب کردن خورشید از خدا با قلب و زبان عمل است. اوّلی فلسفه غیبت است و دومی "انتظار قائم" در برابر "انتظار صوری وجدان آرام کن یا همان انتظار نشسته و خموده و قاعد". اگر شیعیان امام زمان –که خداوند به آن ها توفیق طاعت و بندگی خویش را بدهد- در راه وفای به عهدی که بر دوش دارند، همدل می­شدند، هرگز برکت ملاقات با امام­شان از آن ها به تأخیر نمی­افتاد؛ و سعادت دیدار ایشان به سرعت نصیب آنان می­شد؛ آن هم دیداری بر اساس شناختی راستین و صداقتی از جانب آنان نسبت به امام.[1]

ابعاد انتظار قائم

بسیار شنیده ایم که منتظر بودن نشستن و دست بر دست گذاشتن نیست. اما همین را هم فقط گفته ایم!! انتظاری که افضل عبادات است[2] انتظار نشستگان و خوابیدگان نیست.انتظار قیام کنندگان است. قیام برای رفع موانع آفاقی و انفسی ظهور امام زمان. قیامی مانند قیام  سید الشهداء حسین ابن علی علیه السلام. مانند قیام اصحاب کهف[3]، قیام خمینی نستوه و خامنه­ای مرد استقامت بیکران. راقمان انقلابی سترگ که هم در مسیر خودساختن گوی سبقت را ربودند و هم در قیام به امر دین بر قامت حادثه­ها استوار ایستادند...

برادران و خواهران ایمانی! اگر ما خود را طالب و منتظر امام زنده و قائم می­دانیم باید در ابعاد گوناگون به امر امام قیام کنیم:

1.خودسازی:امام، یار خودساخته و مهذّب می­خواهد.برای اینکه نام ما در سیاهه یاران امام ثبت گردد باید تمام عشق و معرفت­مان را در مسیر خودسازی به کار زنیم و از عمق وجود در پی کشف عیوب خود و رفع آن و در انجام واجبات و ترک محرمات دقت کنیم.منتظر امام زمان گرد گناه نمی­چرخد و تقوا را نصب العین خود قرار می­دهد.

2.اصلاح روابط خانوادگی و اجتماعی: منتظر امام زمان باید خانواده ای امام زمانی داشته باشد و خانه اش از هر گونه مصادیق شرک و گناه، پاک و به اخلاق و رفتار خداپسند مزیّن باشد.برای تحکیم خانواده، محبّت فی الله و روحیه خدمتگزاری در خانه ، قناعت، صبر و عشق ورزی را در خود و فرزندانمان بپروریم .اگر هر یک از ما شیعیان امام زمان به جای خودخواهی، هر یک چشمه­ی خیر و احسان به دیگران شویم، ببینید چه خانواده و جامعه­ی با صفایی شکل می­گیرد و چقدر زندگی­ها شیرین و دلپذیر می­شود. آری امام زمان خواهان همین دلپذیر شدن­های الهی هستند.

3.رعایت حق الناس: منتظر امام زمان، در رعایت حق الناس و بیت المال دقیق و حساس است.براستی زیاده خواهی و آلوده شدن به شبهه و حرام چه لطفی دارد؟! جز اینکه ما را از الطاف بیکران مهدی محروم می­نماید؟ و روزقیامت ما را بدهکار خلایق می­کند؟ پس برای امام زمان و به عشق امام زمان،قلب و دست و دهان خود را از طلب حرام زنجیر کنیم .مبادا آبرو و عرض مؤمنی را لکه دار کنیم. مبادا در رعایت حق الناس کوتاهی کنیم[4].

4.اطاعت از ولی فقیه: منتظر امام زمان در تبیعیّت از ولی فقیه کوتاهی نمی­کند. آری ارزش انقلاب اسلامی در این است که پاره ای از انتظار قائم است و کوششی برای رفع موانع ظهور آقا امام زمان.و این نمیشود مگر به اطاعت از نایب او و رهبر عظیم الشان انقلاب که امروز این پرچم نوارنی و عزت افشان، بر قامت بلند امام خامنه­ای در اهتزاز است.اهتزازی که چشم عالم اسلام را به خود خیره و در چشم دشمنان خار کرده و می­رود تا ملل اسلامی در جماعاتی باشکوه و با تکبیرهای بلند به حرکت طوفنده انقلاب اسلامی اقتدا نموده و انقلاب اسلامی را در سرزمین خود تحریر کنند. ولایت فقیه همان مؤلّف قلوب است که از اسباب مهم تعجیل ظهور و شکننده تفرقه­ی لجوجی است که در جوامع اسلامی را خاک نشین و ذلیل کرده است.اگر هر یک از ما در پرتو اطاعت از ولی امرمان  با رعایت تقوا و کسب معرفت و دعای بسیار و عمل صالح مرضی امام زمان شویم ،خداوند برکات فوار و جوشنده خود را برما بیشتر و فراتر خواهد بارید. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ اگر مردمان براستی ایمان بیاورند و تقوا پیشه کنند از آسمان وزمین بر ایشان برکت­های فراوان فرو میریزیم (96اعراف)

نگارنده: حمید رجایی "آزادنگار"

[1] گرته برداشته از توقیع امام زمان علیه السلام به شیح مفید رحمه الله ( الاحتجاج ج 2 ص602)

[2] امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:اَفضَلُ الْعِبادَةِ بَعدَ الْمَعْرِفَةِ إِنْتِظارُ الْفَرَجِ.بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند،انتظارفرج و گشایش است.
)تحف العقول ص 403(

[3] طبق روایات، پیامبران، حضرت اسماعیل و حضرت رسول اکرم(ص) امیرالمومنین (ع) امام حسین(ع) سایر امامان معصوم (ع) و جمعی از اصحاب با وفای پیامبر اسلام چون سلمان، مقداد، جابربن عبدالله انصاری، مالک اشتر، مفضل بن عمرو نیز اصحاب کهف و برخی دیگر رجعت می کنند (بحارالانوار، ج 53، ص 39، باب الرجعه احادیث 2 و 12 و 13 و 14 و 19 و 20 و 23 و 30( قابل توجه بسیار است که همه رجعت کنندگان از کسانی هستند که در راه خدا قیام کرده­ اند.

[4] پیامبربزرگوار اسلام (ص) فرمود: خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را بر دیگران حرام کرده است. امام صادق (ع) فرمود: کسی که بدنبال عیبجویی و ریختن آبروی مؤمنی باشد خداوند او را از ولایت و حمایت خودش بیرون می‌کند و به سوی ولایت شیطان می‌فرستد بنحوی که شیطان هم او را نمی‌پذیرد.وسائل‌الشیعه باب 157 ج 8 ص
 

خبرگزاری فارس: مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی با تاکید بر اینکه آیات شفاعت در قرآن مربوط به افرادی است که با ایمان از دنیا می‌روند، بهترین خوبی‌ها را کمک انسان به بستگان فقیرش دانست.

به گزارش خبرنگار آیین ‌و اندیشه فارس، مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی، شرح کوتاهی بر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان دارد که به صورت مجموعه صوتی موجود است، متن این مجموعه شروح در ماه رمضان سال 89 به ابتکار خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس پیاده و منتشر شد.

نظر به استقبال مخاطبان و مردم روزه‌دار از این شروح، یک بار دیگر باز نشر می‌شود.

*دعای روز یازدهم ماه مبارک رمضان

«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ فیهِ الْاِحْسانَ وَکَرِّهْ اِلَىَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ وَحَرِّمْ عَلَىَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ»

«خدایا دوست گردان نزد من در این ماه احسان و نیکى را و ناخوش دار در پیش من در این روز فسق و نافرمانى و گناه را و حرام گردان در این روز بر من خشم کیفربار و آتش (سوزان) را به کمک خودت، اى فریادرس فریادخواهان»

* شرح فرازهای دعا

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح «اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ فیهِ الاِحْسانَ» می‌گوید: خدایا کاری کن که من خوبی را دوست داشته باشم و از بدی و گناه بدم بیاید. خدایا کاری کن که کار خوب انجام دهیم. یا به درهمی، یا به قدمی و یا به زبانی. آدم باید از انجام کارهای خوب لذت ببرد و در احسان ریاکاری نکنند تا در این صورت در قیامت به او اجر دهند.

بهترین خوبی چیست؟

وی می‌افزاید: بهترین خوبی‌ها این است که کسی به بستگان فقیرش کمک کند. بعضی‌ها به فامیل مستحق خود رسیدگی نمی‌کنند و به اشخاص دیگر کمک می‌کنند.

مرحوم آقای بروجردی احتیاط می‌کرد و می‌فرمود که اگر در شهرتان مستحق است، اشکال دارد کمک خود را به شهرهای دیگر بفرستید!

برخی مراجع نیز معتقد بودند که فطریه را باید به مستحقان همان شهر پرداخت کرد.

این استاد بزرگ اخلاق در ادامه می‌گوید: حدیث داریم که «بهترین شما کسی است که غذا درست کند و به در خانه‌ها ببرد»، خوب است که به یاد مردگان خود غذایی درست کنید و شب‌های جمعه آن را پخش کنید.

روایت داریم که روح مردگان مؤمنین شب‌های جمعه به در خانه فرزندان خود می‌آیند و طلب روزی می‌کنند. در گذشته در خیر اموات، نذری‌های زیادی داده می‌شد؛ اما الان این‌گونه نیست و به همین علت است که روح پدران ما از ما راضی نیستند و امورات زندگی‌مان به خوبی نمی‌گذرد.

چرا معصومین گناه نمی‌کنند؟

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه اظهار می‌کند: هیچگاه خودتان را خوب مپندارید و در نمازهای شب پیش خود بگویید که هنوز بد هستید.

امام سجاد (ع) با آنکه معصوم است در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرماید؛ خدایا آیا بین بندگان کسی از من بدتر وجود دارد؟

وی در شرح فراز «وَکَرِّهْ اِلَىَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ» بیان می‌کند: خدایا کاری کن تا از فسق و معصیت بدم بیاید. آیا می‌شود کسی از گناه بدش بیاید؟ بله، وقتی شما عادل شدید گناه در نظرتان بد می‌شود. معصومین (ع) به این دلیل گناه نمی‌کنند که معصیت در نظر آنها زشت است.

آیات شفاعت در قرآن مربوط به چه کسانی است

آیت‌الله مجتهدی تهرانی همچنین در شرح «وَحَرِّمْ عَلَىَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ» تصریح می‌کند: خدایا غضب و آتش خودت را بر من حرام کن. جهنم مصیبت‌های بسیاری دارد و إن شاء‌الله هر کسی با ولای امیر‌المؤمنین (ع) و ولای اهل بیت (ع) از دنیا برود، جهنم نمی‌رود. امام صادق می‌فرمود: «ایمانتان را با خودتان بیاورید، ما دستگیری و شفاعت می‌کنیم.»

وی با بیان اینکه آیات شفاعت موجود در قرآن مربوط به کسانی است که با ایمان از دنیا می‌روند، می‌گوید: در قرآن دو نوع آیه درباره شفاعت داریم. به اذن خدا برخی که ایمان دارند، شفاعت می‌شوند؛ اما آنها که بی‌ایمان هستند شامل شفاعت نمی‌شوند.

راهکارهای ارتباط با خداوند

آیت‌الله مجتهدی تهرانی همچنین درباره فراز پایانی روز یازدهم ماه رمضان می‌گوید: «بِعَوْنِکَ» یعنی به کمک تو ای خدا. تا خدا ما را کمک نکند، نمی‌توانیم به محتویات این دعا دست پیدا کنیم. البته باید عمل هم بکنیم. اگر یک گام به سمت خدا بردارید، خدا چند گام به سمت شما حرکت می‌کند. برای اینکار با خدا ارتباط بگیرید. با حضور در مساجد و زیارتگاه‌ها با خدا ارتباط بگیرید.

وی در پایان سخنان خود در معنی و شرح دعای روز یازدهم ماه رمضان می‌گوید: «یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ» یعنی اینکه هر کس پناه و فریادرس می‌خواهد، خدایا تو پناهش می‌دهی و با این عبارت از خدا می‌خواهیم که دعای ما را مستجاب کند.

همدم یار شدن دیده تر می خواهد

پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد

عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست

قدم اول این راه جگر می خواهد

بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت:

بشنود هرکه ز معشوق خبر می خواهد

هرکه عاش شده خاکستر او بر باد است

عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد

هنر آن نیست نسوزی به میان آتش

پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد

در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه

فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد

ظرف آلوده ما در خور سهبای تو نیست

این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد

زدن سکه سلطانی عالم، تنها

یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد

تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست

پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست

در کرمخانه حق سفره به نام حسن است

عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است

بی حرم شد که بدانند همه مادری است

ورنه در زاویه عرش مقام حسن است

بس که آقاست به دنبال گدا می گردد

ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است

دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم

این مسلمانی ایران ز کلام حسن است

هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید

غربت از روز ازل باده جام حسن است

حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین

هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است

او چهل سال بلا دید بماند اسلام

صبر شیرازه اصلی قیام حسن است

ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم

هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم

تاخدا با همه حُسن خود املایت کرد

چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد

تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد

همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد

تا که قرص قمر ماه علی کامل شد

پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد

تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود

باهمه جلوه تو را شاخه طوبایت کرد

ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت

بسکه مستانه و مبهوت تماشایت کرد

تا که اثبات شود بر همگان ابتر کیست

پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد

تاشوی بعد علی میر بنی هاشمیان

صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد

بسکه ذات احدی خاطر لعلت می خواست

شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد

با توسرچشمه کوثر شده زهرا یاهو

کوری عایشه مادر شده زهرا یاهو

انقطاع تو زِ هر سوز و گدازت پیدا

فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا

سر سجاده تو گوشه ای از عرش خداست

سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا

هرکه آمد به در خانه تو آقا شد

هرچه جود و کرم از سفره بازت پیدا

گریه دار است چرا زمزمه قرآنت

حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا

آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی

ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا

وارث پیر مناجاتی نخلستانی

این هم از ناله شبهای درازت پیدا

محرم مادری و از سر گیسوی سپید

درد پنهانی و یک گوشه رازت پیدا

کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم

روضه خوان حرم وصحن خرابت باشم

روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا

دلبری پاک کجا خدعه خناس کجا

خون دلها وسط تشت به هم می گفتند

جگری تشنه کجا سوده الماس کجا

در چهل غمی که جگرت را سوزاند

ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا

خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده

ورم دست کجا گردش دسداس کجا

ای کفن پاره شده علقمه جایت خالی

بوسه تیر کجا دیده عباس کجا

داغ عباس چه آورد سر اهل حرم

غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا

چون دل سوخته و جگرم می سوزد

تن و تابوت تو را تیر به هم می دوزد

همدم یار شدن دیده تر می خواهد

پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد

عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست

قدم اول این راه جگر می خواهد

بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت:

بشنود هرکه ز معشوق خبر می خواهد

هرکه عاش شده خاکستر او بر باد است

عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد

هنر آن نیست نسوزی به میان آتش

پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد

در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه

فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد

ظرف آلوده ما در خور سهبای تو نیست

این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد

زدن سکه سلطانی عالم، تنها

یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد

تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست

پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست

در کرمخانه حق سفره به نام حسن است

عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است

بی حرم شد که بدانند همه مادری است

ورنه در زاویه عرش مقام حسن است

بس که آقاست به دنبال گدا می گردد

ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است

دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم

این مسلمانی ایران ز کلام حسن است

هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید

غربت از روز ازل باده جام حسن است

حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین

هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است

او چهل سال بلا دید بماند اسلام

صبر شیرازه اصلی قیام حسن است

ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم

هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم

تاخدا با همه حُسن خود املایت کرد

چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد

تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد

همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد

تا که قرص قمر ماه علی کامل شد

پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد

تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود

باهمه جلوه تو را شاخه طوبایت کرد

ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت

بسکه مستانه و مبهوت تماشایت کرد

تا که اثبات شود بر همگان ابتر کیست

پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد

تاشوی بعد علی میر بنی هاشمیان

صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد

بسکه ذات احدی خاطر لعلت می خواست

شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد

با توسرچشمه کوثر شده زهرا یاهو

کوری عایشه مادر شده زهرا یاهو

انقطاع تو زِ هر سوز و گدازت پیدا

فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا

سر سجاده تو گوشه ای از عرش خداست

سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا

هرکه آمد به در خانه تو آقا شد

هرچه جود و کرم از سفره بازت پیدا

گریه دار است چرا زمزمه قرآنت

حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا

آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی

ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا

وارث پیر مناجاتی نخلستانی

این هم از ناله شبهای درازت پیدا

محرم مادری و از سر گیسوی سپید

درد پنهانی و یک گوشه رازت پیدا

کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم

روضه خوان حرم وصحن خرابت باشم

روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا

دلبری پاک کجا خدعه خناس کجا

خون دلها وسط تشت به هم می گفتند

جگری تشنه کجا سوده الماس کجا

در چهل غمی که جگرت را سوزاند

ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا

خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده

ورم دست کجا گردش دسداس کجا

ای کفن پاره شده علقمه جایت خالی

بوسه تیر کجا دیده عباس کجا

داغ عباس چه آورد سر اهل حرم

غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا

چون دل سوخته و جگرم می سوزد

تن و تابوت تو را تیر به هم می دوزد

سلام.دیشب داخل هیئت کربلایی احمد چگینی این داستان رو تعریف کرد جای همتون خالی خیلی حال داد.

بخوانید شاید آتش بگیرید

حدود ده سال است که ساکن مجیدیه هستیم و در تمام این مدت با یک خانواده ارمنی همسایه ایم که انسانهای شریفی هستند،...

دلم گرفته اونقدرکه هرچقدربگم دل گرفته ام بازم کمه

اونقدرکه دل گرفته های عالم هم نمیتونن بگن باتوهمدردیم

اونقدرکه حالم رو فقط خدای مهربان درک میکنه ومیفهمه

اونقدرکه دوست دارم فقط دل گرفتگیم رو فراموش کنم وبازم چه بهونه ای بهترازاینکه غم دوری ونبودن آقامون روشکوه کنم وگریه هام روبه آقام هدیه کنم و...

آخ که گفتم آقام اینهمه روز وشب من خودم روخودمونی میگیرم باهات ومیگم:

آقام، آقام یعنی شده شماهم یه باربه من بگی شیعه من یاغلام من

با اشک یاد این بیت می افتم:

     هرچندکه خسته ایم ازاین حال نیا                شرمنده اگراشکال نداردنیا

ماخط تمام نامه هامان کوفی است                 آقای گلم زبان من لال نیا

فدای دل مهربونت آقا که گیر من نامهربون افتادی 

یاعلی 

به گزارش سحاب نیوز ، سایت دیلی کالر در این باره می نویسد: ادوارد کلین نویسنده کتاب آماتور می گوید : هیچ یک از مقامات عالی رتبه در کاخ سفید چنین رابطه ای با یک رئیس جمهور و بانوی اول نداشته اند و هنوز رسانه ای به نقش جارت پی نبرده است. جارت خاطرات خود را از زندگی در ایران را، خاطراتی بسیار شیرین توصیف می‌کند.

نادرشاه دستور می دهد كه آخوند روستا را كه همان جد ايشان ملا محمد تقى بود ـ احضار كنند. وقتى او را پيش نادرشاه مى‏ آورند، نادرشاه به او دستور می ‏دهد كه:«عقد اين دختر را براى من بخوان!».

به گزارش جهان، با اين مقدمه كه «حجت الاسلام والمسلمين محمد محمدى ری شهری هم اكنون توليت آستان مقدس حضرت عبدالعظيم حسني عليه السلام را برعهده دارد و عمده وقت خود را به اشتغالات علمي و فقهي اختصاص داده است، اما سابقه فعاليت هاي او به ويژه در دهه اول انقلاب اسلامي و وزارت او بر وزارتخانه حساس اطلاعات آن هم در آن مقطع خطير، وي را به يك چهره نام آشنا تبديل كرده است. ري شهري شايد يكي از بهترين كساني باشد كه از نزديك محضر آيت الله مشكيني را به‌واسطه انتساب خانوادگي درك كرده و در عين حال، با مواضع سياسي و انقلابي پدر همسر خود نيز آشنايي كامل داشته است.» مشرق نظر او را درباره مرحوم آيت الله مشكيني منتشر كرده كه به شرح زير است.

جنابعالي شايد بهتر از هركس با جزئيات زندگي آيت‌الله مشكيني آشنا باشيد. ابتدا درباره زندگي‌نامه و تحصيلات ايشان در حوزه مطالبي را بفرماييد.

خبرگزاری فارس: حضرت خدیجه در حالت احتضار به پیامبر گفت: عبایی که جبرئیل در آن به تو وحی کرده را همراه من در قبرم بگذار! اما پس از غسل و هنگام کفن‌کردن جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و اتفاق دیگری رقم خورد.

حسن رسولی از اساتید دانشگاه صنعتی شریف، به مناسبت سالگرد وفات همسر با وفای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، حضرت خدیجه کبری(س) در گفت‌وگو با خبرنگار آئین و اندیشه خبرگزاری فارس گفت: حضرت خدیجه (س) قبل از ازدواج با پیامبر اکرم (ص) نیز شخصیت عظیمی بود و این عظمت و بزرگی با ازدواج پیامبر بیشتر شد.

این مدرس دانشگاه گفت: شخصیت و درک این بانو بالا بود، او نه تنها همسر پیامبر بزرگ خداست، معدن کرامت و منشأ پیدایش ائمه معصومین است.

رسولی افزود: خدیجه (س) به لحاظ علمی اولین زنی است که به پیامبر (ص) ایمان آورد و به لحاظ اعتقادی اولین زنی است که نماز خواند.

خدیجه، یکی از چهار زن برتر عالم است

رسولی به بیان روایتی از پیامبر اکرم (ص) پرداخت و گفت: پیامبر فرمود: از خدیجه سخن گفتید، کجا همانند آن بانو پیدا می‌شود؟ او بود که در آن شرایط بحرانی که مردم در دعوت توحیدی من، مرا دروغگو می‌انگاشتند با شهامت مرا در دعوت و زندگی‌ام گواهی کرد و در راه دین خدا مرا یاری کرد و با دارایی خود مدد رساند.

وی افزود: چهار زن نواندیش و ستم‌ستیز و عدالت‌خواه در زندگی خویش به گونه‌ای با درایت و شهامت درخشیدند و سالار زنان روزگار شدند که عبارتند از مریم، آسیه، خدیجه، فاطمه سلام الله علیهن.

خدیجه کبری، مایه مباهات ائمه

رسولی با بیان اینکه لقب «کبری» بودن را خود پیامبر اکرم (ص) به خدیجه دادند گفت: امام سجاد (ع) در دمشق برای معرفی خود فرمودند: «انا ابن محمد المصطفی، انا ابن فاطمة الزهرا، انا ابن خدیجة الکبری» یعنی من فرزند محمد مصطفی، فرزند فاطمه زهرا، فرزند خدیجه کبری هستم. و در دعای ندبه وارد شده «خدیجة الغری» یعنی خدیجه ارجمند.

جبرئیل به خدیجه سلام رساند

پژوهشگر عرفان اسلامی گفت: در شب معراج در حالی که جبرئیل گردش زمین و عوالم وجود را به پیامبر نشان داد، پیامبر به جبرئیل فرمود: آیا کار یا حاجتی نداری؟ جبرئیل گفت: سلام خدا و مرا به خدیجه برسان. وقتی پیامبر به خانه می‌آید و سلام را ابلاغ می‌کند خدیجه می‌گوید: «ان الله هو السلام و منه السلام و الیه السلام و علی الجبرئیل السلام»؛ خدا خودش سلام است و هر چه سلامتی است از خداست و هر سلامتی به سوی خداست و سلام باد بر جبرئیل.

کفن خدیجه کبری از سوی خدا آمد

این کارشناس تاریخ اسلام گفت: گفت: چند روز بعد از ماجرای شعب ابی طالب، حضرت خدیجه، در پنج سالگی حضرت زهرا (س) و پس از بیست و پنج سال زندگی مشترک با پیامبر اکرم (ص) از دنیا رحلت کرد.

رسولی، درباره درخواست حضرت خدیجه در لحظه موت بیان داشت: حضرت خدیجه در حالت احتضار به پیامبر گفت: عبایی که جبرئیل در آن به تو وحی کرده را همراه من در قبرم بگذار!

وی گفت: هنگامی که روح ملکوتی حضرت خدیجه به بهشت صعود کرد، پیامبر ایشان را غسل دادند و حنوط کردند و وقتی خواستند حضرت را در همان عبای مخصوص کفن کنند جبرئیل نازل شد و عرض کرد: «یا رسول الله، الله یقرئک السلام و یخصک بالتحیة و الاکرام و یقول لک یا محمد ان کفن خدیجة من عندنا، فانها بذلت مالها فی سبیلنا» ای رسول خدا، خداوند متعال سلام و درود بر تو می‌فرستد و تو را با بهترین و گرامی‌ترین احترام‌ها مخصوص می‌گرداند و به تو می‌گوید: خدیجه‌ای که تمام دارایی‌اش را در راه به ما بخشید، کفن او را ما عنایت می‌کنیم.

رسولی ادامه داد: جبرئیل کفن بهشتی را تقدیم کرد و پیامبر اکرم (ص) ابتدا حضرت خدیجه (س) را با عبای مبارکشان کفن کردند و سپس کفنی را که جبرئیل آورده بود، روی آن قرار دادند.

سال وفات خدیجه سال حزن و اندوه

استاد دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به علت نامگذاری سال عام الحزن گفت: سال وفات ابوطالب و خدیجه را عام الحزن نامیدند و در واقع ایشان اولین پایه نام گذاری این سال بودند.

این کارشناس تاریخ اسلام افزود: آن سال غم و غصه‌ها بر پیامبر اکرم (ص) هجوم آورد و کفار ایشان را بسیار  تحقیر کردند و آزردند، چرا که این دو فرد در ظاهر، بزرگترین پشتیبان‌های پیامبر بودند.

وی در پایان گفت‌وگوی خود با فارس خاطرنشن کرد: پیامبر اکرم (ص) دوازده سال پس از درگذشت حضرت خدیجه(س) زندگی کردند و هر بار که نام «خدیجه» می‌آمد، ایشان می‌گریستند.